Olmayan Camlar...

Hafta sonu güzel bir kafedeydim, üst katına çıktım cam kenarlarını severim genelde ama cam kenarında boş yer yoktu yer olmadığı için duvar kenarında bir yere oturdum, dışarıyı seyretmeye başladım. Bakınırken dışarısının ne kadar net göründüğünü fark ettim, silen ne kadar temiz silmiş diye içimden geçirdim, gerçekten helal olsun dedim. Bir süre daha dışarı seyrettim sonra bir anda camın kenarındaki masada oturan çocuk aşağıya bakmak için aşağıya doğru sarktı bir an duraksadım benim geldiğimden beri cam var sandığım yerde cam yokmuş aslında tamamen açıkmış orası. Sonra düşündüm bu yanılgı üzerine gerçekten hayatımızda o kadar çok olmayan cam var ki…
Herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda bir anda karşımıza hoşlanacağımız biri çıkar, karşılıklıdır her şey emin olmasanız da onun da size karşı ilgisi açıktır. Ama zaman kısıtlı birkaç kere görüşme imkanınız var sadece. Ama biz baştan cam koymuşuktur araya, bir tarafta siz öbür tarafta hoşlandığınız insan… Ne yapsanız kendi koyduğunuz o camı geçemezsiniz açılamazsınız karşınızdakine, korkutur sizi aranızdaki cam… Aslında oda sizden hoşlanmıştır ama aynı cama takılmıştır, geçemez öbür tarafa… Yazık olur gelecek mutlu günlere belki de sizin ruh eşiniz ama kaçılırsınız fırsatı… Sonra büyük bir pişmanlık. Aslında herşey o kadar olumludur ki, hiç sorun yoktur, bir adımla her şey çok güzel olacaktır… Tek sorun kafanızda oluşturduğunuz olmayan camda kaçırdığınız mutluluk fırsatlarına artık son verme zamanı geldi, artık kırma vakti tüm camları, mutluluk sizinde hakkınız biraz cesaret…
Güzel bir işyerinde çalışıyorsunuz işinizi gerçekten güzel yapıyorsunuz ve taktirde görüyorsunuz. Yeterince bu kademede çalıştınız yükselmek istiyorsunuz ama istediğiniz mevki ile aranızda bir cam oluşturmuşunuz baştan. Orası size ulaşılmaz geliyor kendinize güvenmiyorsunuz bir taraftan yükselmek istiyor bir taraftan o yere gelmekten korkuyorsunuz. Sizden daha iyi mevkilerdekilerde sizi korkutuyor yöneticiliğin ne kadar zor olduğundan bahsediyor aslında sizin yaptığınız işleri bilmeden. O cam daha da kalınlaşıyor ve hep sizi tutuyor. Aslında çok iyi bir zekanız var ve işinizde de çok iyisiniz düşündüğünüz mevkiden daha da yükseklere de gelebilirsiniz sizin istediğiniz mevkilerde olanlar sizin kadar iyi de değil ama kafanızdaki cam sizi engelliyor o camı sizde oluştursanız, yüksek mevkilerdekilerde olanlarda oluştursa kırma vakti geldi artık, kırın bütün camları güvenin kendinize çok kısa zamanda çok yol alacaksınız sadece biraz cesaret.
Yazı yazmayı seviyorsunuz, birkaç sitede de yayınladınız ve çokta okunup taktir gördü. Ancak siz daha fazlasını istiyorsunuz hedefiniz kitap yazmak ama korkuyorsunuz ya okunmamasından ya da kötü eleştirilerden…Uğraşacaksınız ,didineceksiniz 400-500 sayfa yazacak, defalarca düzeltecek yayınlanacak hale getireceksiniz sonra hiçbir yer kabul etmeyecek yayınlanmayacak, yayınlansa da çok kötü eleştiriler alacak… O kadar vaktime yazık deyip hiç başlamıyorsunuz, oluşturdunuz yine olmayan camı. Aslında gönül verdiğinizde, zaman ayırdığınızda olmayacak hayal yok. Beğeni göreceli bir kavram tabi ki beğenenlerde olacak beğenmeyenlerde belki çokta az kişi okuyacak ilk kitabınızı, ama kırsanız camları sabretseniz eleştirileri dikkate alsanız ve gerçekten fedakarlıkla başarıya ulaşırsınız, ulaşmasanız da, bir gün çocuğunuza bak evladım ben böyle bir kitap yazdım demek, kitap yayınlamanın manevi hazzını duymak yeter bence…
Olmayan camlara örnekler o kadar çok ki ne yazmaya sayfalar yeter; ne size okumaya zaman. Önemli olan olmadıklarını görebilmek ve bir yerden başlamak, bundan sonra koyduğumuz tüm camları kırarım ve artık hiç cam koymayalım hedeflerimize başlamak bitirmenin yarısıdır başlayalım bir an önce… Mutlu olmak, başarı hazzını tatmak herkesin hakkı bize tek gerekli olan cesaret. Cesaretle azimle çalışmak karşısında dağlar duramaz, bazen başarısız olsak da vazgeçmeyeceğiz kovalayacağız başarı bize bir adım uzakta yeter ki o adımı atalım.